مقایسه کفایت دیالیز در بیماران مراجعه کننده به بخش های همودیالیز استان گلستان

 مقدمه:  همودیالیز رایجترین روش درمان جایگزین نارسایی مزمن کلیه به شمار میرود و دیالیز ناکافی سبب افزایش مرگ بیماران میشود. لذا تعیین کفایت دیالیز در این بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است.این مطالعه با هدف مقایسه کفایت همودیالیز در بیماران مراجعه کننده به مراکز دیالیز استان گلستان انجام شد.  مواد و روش ها:در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای، تعداد 389 نفر بیمار دیالیزی مراجعه کننده به 8 مرکز دیالیز استان گلستان به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. فرم اطلاعات جمعیت شناسی(7سوال) و پرسشنـامه مشخصات ثبت شده در پرونده هر بیمار بر اساس اهداف پژوهش (12سوال) به عنوان ابزار گردآوری داده­ها استفاده شد. سطح سرمی BUN در ابتدا و همچنین درپایان همودیالیز به روش جریان خون آهسته از مسیر شریانی اندازه گیری شد. کفایت دیالیز با استفاده از معیار KT/Vو مدل کسر اوره (URR) مورد ارزیابی قرار گرفت.  یافته‏ها: میانگین KT/V و URR در مراکز همودیالیز، به ترتیب برابر با 33/1 و22/63 بود. بالاترین میانگینKT/Vمربوط به مرکز دیالیز شهرستان کلاله با 59/1 KT/V = و کمترین آن درمرکز دیالیز آق قلا با  03/1 KT/V= بدست آمد که از نظر آماری این اختلاف بین این مقادیر معنی دار بود (03/0P=). ارتباط معناداری بین KT/Vو زمان همودیالیز در هر جلسه، فاصله سوزن شریانی از سوزن وریدی و جهت تزریق سوزن شریانی-وریدی و سرعت جریان خون وجود داشت(05/0>P).  نتیجه‏گیری: با وجود روش های نوین همودیالیز درمقایسه با گذشته، مراکز دیالیز مذکور دارای کفایت دیالیز نزدیک به حد استاندارد بوده است و می توان با رعایت برخی موارد مانند افزایش زمان دیالیز در هر جلسه، دور پمپ دستگاه، فاصله سوزن شریانی از سوزن وریدی و اصلاح نحوه دست یابی به عروق، کفایت دیالیز را بهبود بخشید.